Είμαστε απείθαρχοι; «Μένουμε σπίτι»

Είμαστε απείθαρχοι;

 «Μένουμε σπίτι»

Η επιδημική κρίση, πέραν των υγειονομικών, οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων που ανέδειξε, έδωσε την ευκαιρία να βγουν στην επιφάνεια απόψεις και πρακτικές που η ανθρωπότητα ιστορικά τις έχει απορρίψει και καταδικάσει. Η προσπάθεια, να επανεμφανιστούν με νέο περιτύλιγμα και κάτω από τον μανδύα των αναγκαιοτήτων, δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητη…

Η κλιμακωτή επιβολή περιοριστικών μέτρων, ως τα «ασφαλέστερα», για την ανάσχεση της εξάπλωσης της από τη μια και η ταυτόχρονη ενοχοποίηση της κοινωνικότητας, ως η μοναδική υπαίτιος γι’ αυτήν, από την άλλη, δίνουν το στίγμα των  πραγματικών επιδιώξεων των υποστηρικτών της σύγχρονης παγκοσμιοποίησης.

Οι χθεσινοί υπαίτιοι της αποδιάρθρωσης του δημόσιου συστήματος υγείας, σήμερα γίνονται τιμητές της δημόσιας υγείας(!!!). Δείγματα των καιρών ή περίσσεια υποκρισίας και απάτης;

Γεγονός είναι ότι μπροστά στην επαπειλούμενη κατάρρευση του Εθνικού Συστήματος Υγείας, η σημερινή κυβέρνηση δε δίστασε να σταματήσει (να βάλει σε πάγο) την παραγωγική μηχανή της χώρας. Αυτό την κάνει να φαντάζει στους πολίτες (βοηθούμενη από τα καλοταϊσμένα τηλεοπτικά παπαγαλάκια της …), ως αποφασιστική μπροστά στη διασφάλιση της δημόσιας υγείας. Είναι όμως έτσι;

Είναι σ’ όλους γνωστό ότι η παγκόσμια οικονομία βρίσκεται σε μια διαρκή κρίση. Τα μέτρα που λαμβάνονται κάθε φορά δεν επαρκούν για την ανόρθωση της. Χρειάζονται δραστικές παρεμβάσεις που όμως δεν υπάρχει συμφωνία και κοινή στόχευση…Δεν είναι λίγοι αυτοί που υποστηρίζουν ότι οι επικυρίαρχοι της παγκοσμιοποίησης επιζητούν μια επανεκκίνηση της οικονομίας, με παράλληλο μηδενισμό των υποχρεώσεων τους (δανεισμό κλπ).  Είναι φανερό όμως, πως μια τέτοια επιλογή θα επιφέρει μεγάλη αναστάτωση στην παγκόσμια οικονομία και τεράστιες κοινωνικές αναταραχές. Το ζητούμενο σ’ αυτή την περίπτωση είναι να αποκλειστούν οι δεύτερες, ανεξαρτήτως των επιπτώσεων που θα υπάρχουν επάνω στους ανθρώπους.

Έτσι το σημερινό παγκόσμιο σύνθημα «μένουμε σπίτι», βολεύει καθώς φαίνεται μια τέτοια επιλογή. Ο ολοένα και εντεινόμενος φόβος με την κλιμακούμενη εφαρμογή νέων κατασταλτικών μέτρων, βολεύει απόλυτα τους θιασώτες αυτής της εκδοχής. Η επιβολή μιας τέτοιας κατάστασης απαιτεί νέες δομές, νέα κέντρα εξουσίας, νέες συνήθειες, νέα ιδεολογήματα... Επιβάλλεται να πεισθεί η κοινή γνώμη για την αναγκαιότητα τους. Γι αυτό κι άρχισαν να ακούγονται φωνές όπως αυτές του πρώην Βρετανού Πρωθυπουργού των Εργατικών Γκόρντον Μπράουν, περί απαίτησης για την επιβολή μιας παγκόσμιας κυβέρνησης, να εφαρμόζονται πρακτικές μαζικών καταστολών όπως αυτές που επιβάλλονται στην Ουγγαρία από τον ανεκδιήγητο πρωθυπουργό της Βίκτορ Όρμπαν κλπ. Αυτές οι πρακτικές θα έχουν μια συνεχή εκλογίκευση για κάθε ξεχωριστό επίπεδο. Αυτό απαιτεί συνεπώς πολλούς λαγούς που θα μας προαναγγέλλουν αυτά που θα ακολουθούν… περισπούδαστους αναλυτές που θα μας εξηγούν για την αναγκαιότητα τους…και καλοπληρωμένους «ενημερωτές» που θα μας τρομοκρατούν…

Η επιβολή όλων αυτών προϋποθέτει στρατιές «εθελοντών» μαχητών (με το αζημίωτο φυσικά) για την επιβολή της νέας τάξης πραγμάτων… Η τελική επιλογή και το επίπεδο τους θα καθοριστεί, από το κατά πόσο θα απαρνηθούν τον ίδιο τους τον εαυτό, τις ανθρώπινες αξίες και την ικανότητα τους να γίνονται αντιληπτοί… Έτσι να μην εκπλαγείτε, όταν δείτε, «αριστερούς» να υμνούν το νεοφιλελευθερισμό, δημοσιογράφους να γίνονται προπαγανδιστές, κρατικοδίαιτους επενδυτές και δημόσιους υπαλλήλους να υμνούν την οικονομία των ασύδοτων αγορών… Όλοι αυτοί συνωστίζονται γύρω από το μεγάλο φαγοπότι που έχει στηθεί κι αναμένουν τα ψίχουλα τους, ως αμοιβή…

Χρήστος Παπαδόπουλος

Αναρτήθηκε:

1. http://www.prlogos.gr/%ce%b5%ce%af%ce%bc%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b5-%ce%b1%cf%80%ce%b5%ce%af%ce%b8%ce%b1%cf%81%cf%87%ce%bf%ce%b9-%ce%bc%ce%ad%ce%bd%ce%bf%cf%85%ce%bc%ce%b5-%cf%83%cf%80%ce%af%cf%84%ce%b9/

2. https://www.eordaia.org/index.php/54-2020-martios/26849-eimaste-apeitharxoi-menoume-spiti-grafei-o-xristos-papadopoulos

3. https://kozani.tv/index.php/71505-%CE%B5%CE%AF%CE%BC%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B5-%CE%B1%CF%80%CE%B5%CE%AF%CE%B8%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%BF%CE%B9-%C2%AB%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5-%CF%83%CF%80%CE%AF%CF%84%CE%B9%C2%BB-%CE%B3%CF%81%CE%AC%CF%86%CE%B5%CE%B9-%CE%BF-%CF%87%CF%81%CE%AE%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%82-%CF%80%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%B4%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82.html

4. https://www.kozanilife.gr/2020/04/02/%ce%b5%ce%af%ce%bc%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b5-%ce%b1%cf%80%ce%b5%ce%af%ce%b8%ce%b1%cf%81%cf%87%ce%bf%ce%b9-%ce%bc%ce%ad%ce%bd%ce%bf%cf%85%ce%bc%ce%b5-%cf%83%cf%80%ce%af%cf%84%ce%b9-%ce%b3/

5. https://e-ptolemeos.gr/eimaste-apeitharchoi-menoyme-spiti-grafei-o-christos-papadopoylos/

6. https://vetonews.gr/eleutherovima/item/55255-eimaste-apeitharchoi-%C2%ABmenoyme-spiti%C2%BB-toy-chrhstoy-papadopoyloy

… με την κοινωνία μπροστά

Με την εκλογή της νέας κυβέρνησης, το Ενεργειακό Κέντρο της Δυτικής Μακεδονίας, έπεσε στη περιδίνηση της ραγδαίας απολιγνιτοποίησης της ηλεκτρικής ενέργειας.
Ωστόσο εντύπωση προκαλεί το «μούδιασμα» της τοπικής κοινωνίας, στο άκουσμα των μετεκλογικών εξαγγελιών του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη και των αρμοδίων κυβερνητικών παραγόντων. Το σύνολο σχεδόν των τοπικών θεσμικών οργάνων και εκπροσώπων τους, ακούν τις αποφάσεις της κυβέρνησης, με αμηχανία, παθητικότητα και μοιρολατρία.
Όπως πριν εβδομήντα περίπου χρόνια, έτσι και τώρα, η περιοχή της Δυτικής Μακεδονίας γίνεται αντικείμενο πειραματισμών, με απρόβλεπτες συνέπειες για το μέλλον και τους κατοίκους της. Όταν τότε, η περιοχή στήριζε την οικονομική ανόρθωση της μεταπολεμικής Ελλάδας, με μόνο αντίτιμο την οικονομική «ευμάρεια» που προκαλούσε η βίαιη αστικοποίηση της (κι ότι αυτή επιφύλασσε), η τοπική κοινωνία – κατακερματισμένη από τον εμφύλιο – ήταν απούσα. Οι πλουτοπαραγωγικοί της πόροι υπόκειντο ραγδαία εκμετάλλευση χωρίς να λαμβάνονται ουσιαστικά μέτρα προστασίας του περιβάλλοντος. Οι υποχρεώσεις που απορρέαν από τις επιπτώσεις της εκμετάλλευσης απωθούνταν στο απώτερο μέλλον. Δεν υπήρξε ουδεμία πρόβλεψη ανάπτυξης δομών ικανών να στηρίξουν την οικονομία της περιοχής μετά την εξάντληση των λιγνιτών. Οι δε εκπρόσωποι της αρκούταν στο ρόλο του απλού μεσολαβητή που τους επιφύλασσε το τότε κεντρικό σύστημα εξουσίας.

Σήμερα, εβδομήντα χρόνια μετά, σα να μη έχει αλλάξει τίποτα. Το μέλλον της περιοχής αποφασίζεται, κατ’ αποκλειστικότητα, από κέντρα που είναι ξένα προς τα συμφέροντα των κατοίκων της. Η τοπική κοινωνία παραμένει αμέτοχη και απλός θεατής μπροστά στις εξελίξεις που της επιφυλάσσουν οι νέοι μάγοι του «Σχεδίου Δίκαιης Αναπτυξιακής Μετάβασης της Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας». Τα τοπικά θεσμικά όργανα και οι εκπρόσωποι τους σε ρόλο απλού διακομιστή κεντρικών αποφάσεων, κατά κανόνα ευνουχισμένοι από το σύστημα της κεντρικής εξουσίας, αδυνατούν να αρθρώσουν αυτόνομο λόγο και προτάσεις που να διασφαλίζουν τα δίκαια συμφέροντα της περιοχής. Το Ενεργειακό Κέντρο Δυτικής Μακεδονίας φαίνεται να εγκαταλείπετε στη τύχη του και οι διαχρονικοί υπαίτιοι βιάζονται να ξεκαθαρίσουν τους λογαριασμούς τους μ’ αυτό, με συνοπτικές διαδικασίες.

Δε χρειάζονται ιδιαίτερες ικανότητες, ούτε και φαντασία, για να αντιληφθεί κανείς το μέλλον αυτού του τόπου, αν δεν παρθούν ΤΩΡΑ οι σωστές αποφάσεις. Αν δε δρομολογηθούν ΤΩΡΑ οι λύσεις, που θα στηρίζουν την ανάπτυξη της περιοχής. Σχέδια, προτάσεις, απόψεις που εκφράζονται κατά καιρούς, μεμονωμένα ή συλλογικά, δεν μπορούν να αποτελούν από μόνα/ες τους λύσεις του προβλήματος, χωρίς την ουσιαστική συμμετοχή και αποδοχή, της κοινωνίας και των εταίρων της. Χωρίς να εντάσσονται σ’ ένα γενικότερο σχεδιασμό, που θα στοχεύει στην ουσιαστική ανάπτυξη της περιοχής μέσα στο καινούργιο περιβάλλον που διαμορφώνεται.

Τώρα, που άρχισαν να δρομολογούνται οι λύσεις, η τοπική κοινωνία οφείλει να ανασυνταχθεί. Να μαζέψει τις κατακερματισμένες δυνάμεις της, αυτές τουλάχιστον που δεν είναι ούτε χειραγωγούμενες, ούτε και ακρωτηριασμένες και να τις στοιχίσει απέναντι σ’ όλους αυτούς που απεργάζονται λύσεις χωρίς να την λαμβάνουν υπόψη.

Επιβάλλεται όσο ποτέ άλλοτε, η τοπική κοινωνία να ενδιαφερθεί συντεταγμένα για το μέλλον της. Να σχεδιάσει και να συμφωνήσει πως θα είναι αυτό. Οι επιμέρους δυνάμεις της οφείλουν να αναζητήσουν ένα κοινό τόπο προτάσεων και δράσεων, που θα συγκλίνουν σε προσυμφωνημένους στόχους.

Πώς θα γίνει αυτό; Μα μέσα από ένα ανοιχτό, μαζικό και ισότιμο διάλογο.

Επιβάλλεται ΤΩΡΑ, να παρθούν πρωτοβουλίες συγκρότησης ενός οργανωτικού φορέα, που θα καλέσει, οργανώσει και επιμεληθεί ενός τέτοιου διαλόγου. Έργο του θα είναι, η συγκρότηση επιστημονικών επιτροπών που θα τεκμηριώνουν και θα κοστολογούν τις προτάσεις και τις αποφάσεις. Σ’ αυτόν θα πρέπει να μπορούν να συμμετέχουν ΟΛΟΙ και χωρίς εξαιρέσεις. Η όποια εμπλοκή τους πρέπει να είναι ελεύθερη, χωρίς προϋποθέσεις και υποσημειώσεις. Οι αποφάσεις θα πρέπει να παίρνονται μέσα από ένα «διαρκές συνέδριο» της κοινωνίας και των εκπροσώπων της. Να είναι δεσμευτικές για τους συμμετέχοντες και να τις προωθούν αποφασιστικά σε κάθε αρμόδιο φορέα και κέντρο εξουσίας. Η σύνθεση του φορέα θα πρέπει να είναι ισότιμη και να περιλαμβάνει εκπροσώπους της Τοπικής Αυτοδιοίκησης (όλων των επιπέδων), των θεσμοθετημένων Φορέων της Πολιτείας (επιμελητήρια κλπ), των διαφόρων συλλογικοτήτων (σωματεία, σύλλογοι κλπ) και τέλος μεμονωμένους πολίτες.

Καλό θα είναι, οι συλλογικότητες που πιστεύουν ακόμη στον ρόλο τους, να πάρουν τις απαραίτητες πρωτοβουλίες για τη συγκρότηση αυτού του φορέα (πχ Ενεργειακοί Δήμοι, Συνδικαλιστικά Σωματεία κλπ). Άλλως, υπάρχει κίνδυνος να βρεθούν στη δυσάρεστη θέση η ίδια κοινωνία να τις ξεπεράσει και να βρεθούν πίσω της, ως ουραγοί…

Χρήστος Παπαδόπουλος

Δημοσιεύτηκε:
1. http://www.prlogos.gr/%ce%bc%ce%b5-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%ba%ce%bf%ce%b39%ce%bd%cf%89%ce%bd%ce%af%ce%b1-%ce%bc%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%83%cf%84%ce%ac/
2. https://kozani.tv/…/69096-%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%…
3. https://e-ptolemeos.gr/me-tin-koinonia-mprosta-grafei-o-ch…/
4.https://www.eordaia.org/…/25446-me-tin-koinonia-brosta-graf…

Στο βασίλειο των κτηνών, μόνο κραυγές ακούγονται…

Το τελευταίο καιρό ξαναζεσταίνεται το σενάριο του GREXIT (αυτό που έχει παιχτεί ήδη πάρα πολλές φορές μέχρι τώρα, και ομολογουμένως με επιτυχία). Είναι προφανές ότι το θέμα δεν εισάγεται από τους διάφορους εγχώριους «Ευρωσκεπτιστές» (κι αυτό γιατί δεν διαθέτουν τέτοια επικοινωνιακή δυνατότητα) αλλά απ’ αυτούς που θέλουν να αιτιολογήσουν, τις ειλημμένες ήδη αποφάσεις τους, για νέους ακόμη πιο επώδυνους συμβιβασμούς ή την επιβολή ακόμη πιο σκληρών μέτρων.

Η «απειλή» του GREXIT, εμφανίζεται – από  την κυρίαρχη επικοινωνιακή προπαγάνδα – ως  ο απόλυτος Αρμαγεδδών  για την Ελλάδα, ενώ για τους κυρίαρχους της Ε.Ε. (Σόιμπλε), ως η ευημερία για την Γερμανία και τους συνοδοιπόρους της. Τι από τα δυο ισχύει πραγματικά;  

Αν σε μια χώρα της Ε.Ε. –  όπως  η Ελλάδα – επέλθει  η ολική καταστροφή, πως είναι δυνατόν (στα πλαίσια των ανοιχτών και παγκοσμιοποιημένων αγορών) να μην επηρεάσει και τις άλλες χώρες και ειδικότερα τους εταίρους της; Εδώ φτερνίζεται ο Τράμπ και αρρωσταίνουν στην Ευρώπη… Το BREXIT, πέραν του αρχικού σοκαρίσματος, εξακολουθεί να αμφισβητεί εμπράκτως το οικοδόμημα της Ε.Ε. Οι «ειδήμονες» αναζητούν εναγωνίως τρόπους, είτε να σταματήσουν τις διαδικασίες εξόδου της Βρετανίας ή να την καταστήσουν όσο το δυνατόν πιο ανώδυνη για τα συμφέροντα των ευρωπαίων ολιγαρχών. Τις επιπτώσεις από το δημοψήφισμα στην Ιταλία, προσπαθούν να τις αποσιωπήσουν. Επικοινωνιακά ουσιαστικά τις έχουν εξαφανίσει… Εδώ ο Ερντογάν απειλεί να ανοίξει τα σύνορα του στους κάθε λογής πρόσφυγες και η Μέρκελ τρέχει πανικόβλητη να το παζαρέψει…

Το εγχείρημα ή η δοκιμασία της Ελλάδας, δεν είναι υπόθεση μόνο Ελληνική. Είναι παγκόσμια και πρωτίστως Ευρωπαϊκή. Η επιτυχία ή αποτυχία, θα επηρεάσει άμεση την Ε.Ε, είτε επισπεύδοντας τις διαδικασίες ολοκλήρωσης της, είτε της οριστικής διάλυσης της. Ένα πουλόβερ όταν αρχίζει να ξηλώνεται δεν σταματάει εύκολα. Όσο καλές και να είναι οι μανταρίστρες (της Ε.Ε.) δεν παύει πλέον να χαρακτηρίζεται ως μανταρισμένο… ως παλιό ή πρόχειρο… με την αξία του υποτιμημένη. Θα επιδείξει παγκοσμίως ανικανότητα στο να επιλύει εσωτερικά προβλήματα της, με όρους που συνάδουν με κανόνες που έχουν συμφωνηθεί και διέπονται από τις κλασσικές Ευρωπαϊκές αξίες, της δημοκρατίας και της αλληλεγγύης.

Ας μην αυταπατόμαστε. Μια μη ελεγχόμενη έξοδος από ένα σύστημα, επιφέρει άμεση αποσταθεροποίηση του. Από την άλλη τη μεριά, όσο και ελεγχόμενη να είναι, δεν παύει να προκαλεί απορρύθμιση του, που στην καλλίτερη περίπτωση θα χρειαστεί αρκετός χρόνος και υψηλό κόστος για την αποκατάσταση του. Εξάλλου πόσο αξιόπιστο μπορεί να εμφανίζεται ένα σύστημα, που συνεχώς παρουσιάζει τέτοια προβλήματα;

Επιτέλους ας επικρατήσει κάποτε η σύνεση και η σοβαρότητα. Το πρόβλημα της Ελλάδας, όπως αυτό διαμορφώθηκε από τους «μάγους» δανειστές, δεν είναι εύκολα επιλύσιμο. Πρέπει να αναλάβουν όλοι (μέσα και έξω) τις ευθύνες τους, με παρρησία και  υπευθυνότητα. Κάτι τέτοιο όμως είναι εφικτό; Εδώ δε θέλουν να αναλάβουν ευθύνες οι «μέσα», πόσο μάλιστα οι ξένοι; Είναι άραγε φρόνιμο να αναζητά κανείς προστασία στους κόλπους μιας Ε.Ε., όταν αυτή αποποιείται στοιχειώδεις αρχές της δημοκρατίας; Όταν απαιτεί τη ψήφιση προκαταβολικών μέτρων, και κάνει παράλληλα τα πάνδεινα ώστε να υπεκφύγει από αυτά που δεσμεύτηκε και υποσχέθηκε; Υπάρχει κανείς που να πιστεύει, ότι μια οικονομία που ανακυκλώνει μόλις το ένα τρίτο από τις ολοένα και πιο μειωμένες  παραγόμενες αξίες, μπορεί να ζήσει τους ανθρώπους της, να ξεπληρώσει τα δυσβάσταχτα χρέη της και να αναπτυχθεί; Αν υπάρχει έστω και ένας, ας βγει και  να το πει. Αλλιώς ας σταματήσουν οι κραυγές  ότι το ευρώ είναι η υπέρτατη αξία και ο ακρογωνιαίος λίθος της ελληνικής κοινωνίας, που για χάρη του πρέπει ο ελληνικός λαός να υποστεί όλες τις ταπεινώσεις, τους εξευτελισμούς, την οικονομική εξαθλίωση και τη μαζική κατάθλιψη.

Από την άλλη, όσοι με ευκολία λένε ότι η πανάκεια για την επίλυση του προβλήματος, είναι η επιστροφή στη δραχμή, να εξηγήσουν με υπευθυνότητα στο ελληνικό λαό ποιες είναι οι πιθανές συνέπειες. Όχι μόνο στο οικονομικό πεδίο, αλλά και σε εθνικό. Κατά πόσο οι οικονομικοί εκτελεστές της Ε.Ε. και του ΔΝΤ, είναι αποφασισμένοι να προχωρήσουν σε αντίμετρα που θα έχουν άμεσες επιπτώσεις και στην εθνική ασφάλεια της χώρας κλπ. Θα πρέπει να τους αποκαλύψουν και στη συνέχεια να εξηγήσουν, το πλαίσιο μέσα από το οποίο θα προστατέψουν τη χώρα και τους πολίτες της. Σ’ όλους τους έλληνες υπάρχει μια ανομολόγητη καχυποψία, αν όχι πεποίθηση, σε σχέση με τους ευρωπαίους «συμμάχους». Η συντριπτική πλειοψηφία του, πλην των γνωστών στρατευμένων ευρωλιγούρηδων, δεν εμπιστεύονται τους μηχανισμούς της Ε.Ε., ούτε και τους ανθρώπους που τους υπηρετούν (eurogroup, EKT, Σόιμπλε, Νταϊσεμπλουντ κλπ). Μέσα σ’ ένα τέτοιο πλαίσιο πόσο εφικτή είναι η άσκηση μιας πραγματικά ανεξάρτητης πολιτικής, τόσο στο πεδίο της οικονομίας, όσο και σ’ αυτό της ασφάλειας;

Είναι καιρός ο ελληνικός λαός να ακούσει υπεύθυνα επιχειρήματα και από τις δυο πλευρές. Να σταματήσουν οι φοβικές κραυγές και τη θέση τους να πάρουν τα επιχειρήματα. Να εξηγηθεί ότι εδώ που φτάσαμε υπάρχουν, ναι ή όχι μαγικές λύσεις;  Μπορούν να απαριθμηθούν  οι συνέπειες εξόδου από το ευρώ και πως αυτές μπορούν να αντιμετωπιστούν; Υπάρχει θάρρος για να αποκαλυφτούν οι πιθανές στάσεις που μπορεί να πάρουν οι ευρωπαίοι και οι υπερατλαντικοί «σύμμαχοι»;  Μπορούν να ειπωθούν τα πιθανά πλεονεκτήματα και οι προοπτικές με εθνικό νόμισμα; Τέτοια ερωτήματα υπάρχουν πολλά. Σοβαροί και Υπεύθυνοι γνώστες που μπορούν να τα απαντήσουν, υπάρχουν;

Χρήστος Παπαδόπουλος

Αναρτήθηκε: 1)http://www.eordaia.org/index.php/16-2017-fevrouarios/2715-sto-vasileio-ton-ktinon-mono-kravges-akougontai-grafei-o-xristos-papadopoulos
2) http://www.vetonews.gr/eleutherovima/item/46017-sto-vasileio-ton-ktinon-mono-kravges-akoygontai-tou-xristou-papadopoulou
3) http://www.prlogos.gr/%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%BF-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%BA%CF%84%CE%B7%CE%BD%CF%8E%CE%BD-%CE%BC%CF%8C%CE%BD%CE%BF-%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%85%CE%B3%CE%AD%CF%82-%CE%B1/
4) http://florineanews.blogspot.gr/2017/02/blog-post_33.html
5)
http://www.iskra.gr/%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%BF-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%BA%CF%84%CE%B7%CE%BD%CF%8E%CE%BD-%CE%BC%CF%8C%CE%BD%CE%BF-%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%85%CE%B3%CE%AD%CF%82-%CE%B1/
6) http://kozani.tv/index.php/38753-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%BF-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%BA%CF%84%CE%B7%CE%BD%CF%8E%CE%BD,-%CE%BC%CF%8C%CE%BD%CE%BF-%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%85%CE%B3%CE%AD%CF%82-%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CE%B3%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B9%E2%80%A6-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%87%CF%81%CE%AE%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%80%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%B4%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%85.html
7) http://www.kozanilife.gr/2017/02/arthro-xristou-papadopoulou-kozani-vasileio-ton-ktinon/
8) http://kozanimedia.gr/2017/02/07/%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%BF-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%BA%CF%84%CE%B7%CE%BD%CF%8E%CE%BD-%CE%BC%CF%8C%CE%BD%CE%BF-%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%85%CE%B3%CE%AD%CF%82-%CE%B1/#.WJqqv4GLQdU

Χορός για δυο και καμιά 150ρια που επευφημούν…

Ένα χρόνο μετά την τελευταία ετυμηγορία  του ελληνικού λαού, το ερώτημα που αιωρείται χωρίς να έχει δοθεί ακόμη απάντηση, είναι αν η λειτουργία της «δημοκρατίας» μας έφερε τα προσδοκώμενα  αποτελέσματα. Αν τα αδιέξοδα στην οικονομία κλπ ξεπεράστηκαν και η χώρα μπήκε στον δρόμο της ανάκαμψης και της προόδου. Σύμφωνα με τις κυβερνητικές εκτιμήσεις, όλα βαίνουν καλώς… Ενώ σύσσωμη η αντιπολίτευση βλέπει τα αδιέξοδα να μεγαλώνουν ακόμη περισσότερο… Όχι και πως μπορούσε να είναι και διαφορετικά. Τα γυαλιά, είτε αυτά που φοράει η κυβέρνηση, είτε η αντιπολίτευση παραμορφώνουν εν γνώσει τους την εικόνα που παρουσιάζουν στους πολίτες.  Λίγο πολύ, η ίδια κατάσταση επικρατεί και στους άλλους θεσμούς της σύγχρονης «δημοκρατίας» μας, όπως στους ΟΤΑ, στο συνδικαλιστικό κίνημα, κόμματα κλπ.

Το σημερινό μόρφωμα της λεγόμενης αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, έχει ξεπεράσει τα όρια ενός δημοκρατικού συστήματος και εμφανίζει πολλές φορές  λειτουργίες αυταρχικών καθεστώτων. Η λογοδοσία, ως αναπόσπαστο συστατικό της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, εξαντλείται στο πεδίο των επικοινωνιακών «μαχών», χωρίς καμιά συνέπεια ή υποχρέωση. Η υποκρισία, το ψέμα, ο κομπασμός, οι φωνασκίες, οι τσαμπουκάδες είναι μερικά από τα θεατρινίστικα χαρακτηριστικά αυτών των «μαχών». Κι όλα αυτά μετά ξεπλένονται δια νόμου (κατά το γνωστό «ό,τι είναι νόμιμο είναι και σωστό»), μέσα σ’ ένα κοινοβούλιο που δρα και λειτουργεί καθ’ υπόδειξη και όχι κατά συνείδηση. Με βουλευτές που εκλέγονται από τον λαό και λογοδοτούν καθημερινά, όχι σ’ αυτόν, αλλά στην κομματική ηγεσία, στα όργανα των εξουσιών, στους «θεσμούς» έτσι όπως ονομάστηκαν οι δανειστές κλπ.

Αντιπροσωπευτική Δημοκρατία χωρίς τακτική και έκτακτη λογοδοσία, δε νοείται. Λογοδοσία  χωρίς συνέπειες από το εκλεκτορικό σώμα, είναι υποκρισία χειρίστης μορφής. Η όποια εξουσία πηγάζει από το λαό, θα πρέπει να λογοδοτεί άμεσα και χωρίς προσχηματικά εμπόδια σ’ αυτόν. Κι εφόσον προκύπτουν παρεκκλίσεις να υπάρχουν συνέπειες ή και έκπτωσης από αυτήν. Σε κάθε βαθμίδα εξουσίας θα πρέπει να υπάρχουν θεσμοθετημένες ειδικές ελεγκτικές διεργασίες, που θα διασφαλίζουν την εφαρμογή των δεσμεύσεων που έχουν αναληφθεί.

Χωρίς αυτές τις στοιχειώδεις, αλλά και παράλληλα θεμελιώδεις λειτουργίες, η αντιπροσωπευτική δημοκρατία μοιραία εξοκείλει σε ιδιότυπες αυταρχικές επιλογές. Τότε αναπόφευκτα οι πολίτες εξεγείρονται, διαμαρτύρονται,  διεκδικούν. Άλλοι στοιχίζονται πίσω από αυτόκλητους τιμωρούς, όταν διαπιστώνουν ότι και η δικαστική εξουσία, γίνεται μέρος αυτού του συστήματος. Μερικοί επιμένουν να αναζητούν το δίκαιο τους στους δρόμους και τις πλατείες, μόνο που όμως (τι ειρωνεία!)  φέρουν πολλές φορές τα  ονόματα θυτών προηγούμενων αγώνων… Και άλλοι κουρασμένοι, απογοητευμένοι ή παραιτημένοι από το συνεχές σφυροκόπημα των ανάλγητων μέτρων και τις προδοσίες, παρατηρούν αδρανείς τις εξελίξεις…

Πόσο παράδοξο αντηχεί στους πολίτες αυτής της χώρας, το κάθε μνημόνιο που διαδοχικά υιοθετούνταν, να έβρισκε αντίθετους αυτούς που την επόμενη φορά αποδεχόταν το επόμενο και επαχθέστερο… Κάθε μνημόνιο, φιλοδοξούσε και φιλοδοξεί να βγάλει τη χώρα από τη λάσπη, μόνο που πρέπει να συγκεραστεί και με  την απαίτηση των τοκογλύφων δανειστών που θέλουν την ολική καταλήστευση της χώρας.

Σήμερα, που η κερκόπορτα άνοιξε και πάλι, και το σύνολο του δημοσίου πλούτου εκχωρείται ήδη στο υπερταμείο, τον οποίο και θα διαθέσει με τη σειρά του στους ανά την υφήλιο «επενδυτές». Σήμερα λοιπόν, δεν προμηνύεται να ανοίξει ούτε «μύτη»… Το διαβρωμένο (εν πολύς) και αποδιαρθρωμένο, για παράδειγμα, συνδικαλιστικό κίνημα δεν είναι σε θέση να διεγείρει, ούτε και να ηγηθεί κινητοποιήσεων (ανεξαρτήτως των ατομικών διαθέσεων και προθέσεων) που να στοχεύουν στην αναχαίτιση αυτής επιλογής. Στη ΔΕΗ για παράδειγμα,  δεν υπάρχει πρωτοβάθμιο  μαζικό σωματείο που να είναι σε θέση να προκαλέσει γενική συνέλευση των μελών του και να έχει απαρτία, ώστε να παρθούν δεσμευτικές αποφάσεις, σχετικές με την εκχώρηση της.

Να λοιπόν γιατί η αντιπροσωπευτική «δημοκρατία» νοσεί στην κοιτίδα που γεννήθηκε και αναπτύχθηκε. Να γιατί τα μνημόνια και η συνολική κατάπτωση της χώρας, είναι μόνο συνέπεια μιας συνολικότερης κρίσης. Σήμερα αρκούν μόλις 152 άτομα να υποθηκεύσουν το μέλλον αυτής της χώρας. Πού άραγε θα λογοδοτήσουν αυτά τα άτομα και πότε; Στο λαό και σ’ αυτούς που τους εξέλεξαν ή σε κάποια κλειστή «ηγεσία»; Μήπως στο απώτερο μέλλον, που ήδη θα έχει εκχωρηθεί ο πλούτος αυτός; Αφού όμως πρώτα φροντίσουν να νομοθετήσουν την απαλλαγή τους, από τις όποιες συνέπειες έχει η συνηγορία τους αυτή. Μ’ αυτή την «δημοκρατία» μια μόνο ομάδα «ικανών» ατόμων αρκούν για  να δεσμεύσουν και να εκχωρήσουν ένα πλούτο που παράχθηκε χιλιάδες τώρα χρόνια, από αμέτρητους δημιουργούς και με πολλές θυσίες και πόνους…  

Χρήστος Παπαδόπουλος

Αναρτήθηκε: 1. http://eordaia.org/index.php?option=com_content&view=article&id=40416:-----150--&catid=2284:29
2. http://www.prlogos.gr/arthrografia/49397-xoros-gia-dyo-kai-kamia-150ria-pou-epeffimoyn
3. http://www.vetonews.gr/eleutherovima/item/44658-xoros-gia-dyo-kai-kamia-150ria-pou-epeffimoyn-tou-xristou-papadopoulou
4. http://florineanews.blogspot.gr/2016/09/150.html 
5. http://www.kozanilife.gr/2016/09/xoros-gia-kamia-150aria-pou-epeufimoun-xristos-papadopoulos/
6. http://iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=25347:xorosgiadio-papadopoulos&catid=71:dr-kinitopoiisis&Itemid=278
7. http://kozani.tv/index.php/34852-%CF%87%CE%BF%CF%81%CF%8C%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%B4%CF%85%CE%BF-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BA%CE%B1%CE%BC%CE%B9%CE%AC-150%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CF%80%CE%B5%CF%85%CF%86%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CF%8D%CE%BD%E2%80%A6-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B3%CE%B9%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%85-%CF%80%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%B4%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%85.html
8. http://kozanimedia.gr/?p=287767#.V-zxPFSLQdU
Σχόλια:

Post navigation

κρανέτας

29 Σεπτεμβρίου 2016 at 16:36

Το αν θα ιδιωτικοποιηθεί ή όχι κάποιος δημόσιος οργανισμός,είναι θέμα της δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης.Και όχι των συνδικαλιστών και των εργαζομένων σ’αυτούς.Δεν είναι τσιφλίκι,ούτε του μπαμπά τους,ούτε δικό τους.Αυτή είναι η Δημοκρατία μας,αυτοί είναι και οι κανόνες της.Παρ’όλο που προσωπικά διαφωνώ με την εκχώρηση της ενέργειας και των νερών στους ιδιώτες.Υπάρχουν κόμματα στελεχωμένα με τίμιους και σοβαρούς πολιτικούς,οι οποίοι θα μας υποσχεθούν,πως αν τους εκλέξουμε,θα κρατικοποιήσουν αυτούς τους οργανισμούς (ίσως και τον ΟΤΕ και την Ολυμπιακή…),θα διαγράψουν χρέη και δάνεια και τόσα άλλα εφικτά.Δεν απομένει παρα να τους εμπιστευθούμε τις τύχες μας,ψηφίζοντά τους…

Χρήστος Παπαδόπουλος

30 Σεπτεμβρίου 2016 at 11:15

1. Αν οι προγραμματικές θέσεις της κυβέρνησης ήταν να ιδιωτικοποιηθεί ο πλούτος που έχει παραχθεί από το σύνολο του ελληνικού λαού, τότε θα μπορούσες να ισχυρισθείς ότι «είναι θέμα της δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης». Στην προκειμένη περίπτωση όμως δεν ισχύει κάτι τέτοιο.
2. Οι εργαζόμενοι σε όποιο τομέα κι αν εργάζονται (δημόσιο ή ιδιωτικό), φαντάζομαι να τους δίνεις το δικαίωμα να νοιάζονται λίγο παραπάνω από τους άλλους για το μέλλον της επιχείρησης, γιατί είναι μέρος της ζωής τους…
3. Η δημοκρατία μας δεν πρέπει να είναι πτώμα, αλλά ένας ζωντανός οργανισμός, που άλλοτε μπορεί να εκτρέπεται χρησιμοποιώντας αυταρχικές μεθόδους (όπως αυτή την περίοδο της κρίσης) κι άλλοτε να ανυψώνεται επιδεικνύοντας υψηλές δημοκρατικές ευαισθησίες. Καθήκον ατομικό και συλλογικό είναι περιφρουρήσουμε και να αναπτύξουμε τη δημοκρατία μας και όχι να την αφήσουμε να διολισθαίνει σε αυταρχικές μεθόδους…
4. Το δικαίωμα για ζωή και αξιοπρέπεια είναι από τα θεμελιώδη προστάγματα της δημοκρατίας, φαντάζομαι πως κανείς δεν έχει το δικαίωμα αυτά να τα διαπραγματεύεται, όπως γίνεται στην περίοδο της κρίσης…

κρανέτας

1 Οκτωβρίου 2016 at 00:44

Κύριε Παπαδόπουλε,πείτε μου ένα παράδειγμα μιας κυβέρνησης που εφάρμοσε τις προεκλογικές της δεσμεύσεις και εξαγγελίες.Θυμάστε,σίγουρα,το θρυλικό πλέον,»παρελάβαμε καμμένη γη».Ποτέ δεν λειτούργησε η Δημοκρατία,σ’αυτόν τον τόπο,όπως θά πρεπε.Για τον απλό λόγο:Αυτό το πολίτευμα για να λειτουργήσει,πρέπει οι πολίτες να είναι υπεύθυνοι,κοινωνικοί,μορφωμένοι με ανοικτούς ορίζοντες,δεκτικοί και το κυριότερο,απαλλαγμένοι απο κάθε είδους ιδεοληψίες,δοξασίες και αγκυλώσεις.Με λίγα λόγια,ο καθείς και το πολίτευμα που του αξίζει.Στο δεύτερο σκέλος:Το κράτος έχει αποτύχει παταγωδώς στο ρόλο του εργοδότη.Για τους γνωστούς σε όλους μας λόγους.Δεν νομίζω να έβλαψε κανέναν η ιδιωτικοποίηση ,π.χ.,της Ολυμπιακής.Η του ΟΣΕ.Το αντίθετο μάλιστα,,ξεφορτώθηκε ο έλληνας φορολογούμενος μερικά καρκινώματα.Στο τέταρτο:Το δικαίωμα για ζωή και αξιοπρέπεια το έχει ο καθένας μας,κι όχι μόνο κάποιες,σκανδαλωδώς ευνοημένες στο παρελθόν,συντεχνίες.Και ο νοών,νοήτω…Σε κάθε περίπτωση,οι εκλογές είναι πολύ κοντά,απ’ότι φαίνεται.Υπάρχουν κόμματα τα οποία πιστεύουν στον κρατισμό,στην διχτατορία του προλεταριάτου,κλπ,κλπ.Δεν απομένει παρα να τα ψηφίσουμε και να φέρουμε,επιτέλους,την χώρα στα ίσα της!Αυτό τουλάχιστον το δικαίωμα μας το δίνει αυτό το »μόρφωμα δημοκρατίας»…

nazi

29 Σεπτεμβρίου 2016 at 22:58

να χαιρεστε την δημοκρατίας σας !!! Που εισαι ρε Παπαδόπουλε ?!!!!!!!

Οι Μακαρθιστές πολέμιοι του «λαϊκισμού»

Τα μνημόνια ως επιλογή, δεν ήταν απλά μια δέσμη μέτρων και «μεταρρυθμίσεων» που επεβλήθησαν – με  το έτσι θέλω – στην  Ελλάδα από τους δανειστές. Πρωτίστως ήταν και είναι μια πολιτική που σκοπό είχε και έχει να ισοπεδώσει  ότι μπορεί να εκληφθεί ως εμπόδιο στις επιδιώξεις και τους στόχους του πιο ακραίου παγκόσμιου νεοφιλελευθερισμού.

Η παγκοσμιοποίηση της οικονομίας, ως ο απαραίτητος και αναγκαίος όρος, να βρει διεξόδους το παγκόσμιο κεφάλαιο στις αλλεπάλληλες κρίσεις που διέρχεται, έπρεπε να βρει ένα θεωρητικό μοντέλο που θα την οδηγούσε γρηγορότερα και με το λιγότερο δυνατό κόστος στην εδραίωση της.  Οι ακραίες  μονεταριστικές απόψεις  του νεοφιλελεύθερου Μίλτον  Φρίντμαν και της σχολής του[1], ήταν   το όχημα που τελικά επιλέχθηκε.

Το κοινωνικό κράτος, που εδραίωσαν και υπερασπίστηκαν, πολιτικές προσωπικότητες της  πρώιμης Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως ο Βίλλυ  Μπραντ, ο Φρανσουά Μιτεράν, ο Όλαφ Πάλμε κ.α., ήταν το αντίπαλο δέος απέναντι στην παγκοσμιοποίηση των αγορών.

Όπως όταν μετά  τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο επιλέχθηκε ο Ψυχρός πόλεμος, ως αντιστάθμισα αλλά και πόλωση για τη μη προώθηση των ουμανιστικών ιδεών στο Δυτικό ημισφαίριο, έτσι και τώρα ο νεοφιλελευθερισμός αποτελεί όχι μόνο το  ανάχωμα για τη διεύρυνση του κοινωνικού κράτους, αλλά και το μέσο για τη διάλυση του.

Τότε στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, η πολιτική αυτή υπηρετήθηκε από τον Μακαρθισμό[2] του  περιβόητου Τζόζεφ Μακάρθυ. Αυτός είχε ανάγει ως σκοπό της ζωής του να «ξετρυπώνει» κομμουνιστές και κρυφοκομμουνιστές οι οποίοι,  όπως ισχυριζόταν, ήθελαν να διαλύσουν το «αμερικάνικο όνειρο». Η ιστορία ήδη έχει κατατάξει την περίοδο αυτή, και δικαίως, ως μια από τις πιο μαύρες σελίδες των ΗΠΑ.

Σήμερα – εδώ  στην Ελλάδα – στην  εποχή των μνημονίων, την βίαιη εκπαραθύρωση του κάθε τι που μπορεί να θεωρηθεί ως κοινωνικό αγαθό ή φροντίδα για τους οικονομικά αδυνάτους, την έχουν αναλάβει οι Μνημονιακοί θιασώτες και προπαγανδιστές. Ως σύγχρονοι Μακαρθιστές, έχουν κηρύξει τον πόλεμο απέναντι σ’ ότι μπορεί να θεωρηθεί ως φιλολαϊκό μέτρο κλπ. Συλλήβδην,  όποιος επιχειρήσει να προωθήσει, να υποστηρίξει ή να υπερασπιστεί οτιδήποτε που μπορεί να θεωρηθεί φιλολαϊκό, αυτόματα κατατάσσεται στους   λαϊκιστές. Όπως τότε στις ΗΠΑ, όταν όποιος υπερασπιζόταν τις ελευθερίες και τα δικαιώματα των αδυνάτων, λεγόταν κομμουνιστής και διώκονταν, έτσι και σήμερα στη σύγχρονη Ελλάδα όποιος τολμήσει να υπερασπιστεί τις ανάγκες και τα δικαιώματα των αδυνάτων, τότε αυτόματα κατατάσσεται στους λαϊκιστές, λοιδορείται και αποκλείεται από τον δημόσιο διάλογο...

Στόχος και επιδίωξη των σύγχρονων Μνημονιακών Μακαρθιστών, είναι να συσκοτίσουν και να αποκρύψουν τελικά, την πραγματική αιτία της οικονομικής κρίσης. Κρίση που δημιουργήθηκε και ανακυκλώνεται εξαιτίας του μοντέλου των παγκοσμιοποιημένων αγορών. Μοντέλο που ευνοεί την διαφθορά και προσβλέπει στην βίαιη ανακατανομή του πλούτου υπέρ των πλουσίων. Να απαλλάξουν τους τραπεζίτες, από την ένοχη διαπλοκή τους. Να συγκαλύψουν την χορήγηση, χωρίς ουσιαστικά κριτήρια,  θαλασσαδανείων στους κρατικοδίαιτους «έλληνες» ολιγάρχες , στα διεφθαρμένα ΜΜΕ και στα επιδοτούμενα από τον δημόσιο προϋπολογισμό, πολιτικά κόμματα. Να αποσιωπήσουν εντελώς το γεγονός ότι ο Μερκαλισμός[3] είναι η κύρια πηγή του κακού που έχει οδηγήσει το σύνολο της ευρωζώνης σε στασιμότητα και σε επιλεκτική επιβράδυνση συγκεκριμένων χωρών.

Αντίθετα, προβάλλουν πως η οικονομική κρίση στη Ελλάδα οφείλεται στους συνταξιούχους και στις παροχές που είχαν. Υπολογίζουν μάλιστα ότι το 80% του χρέους έχει δαπανηθεί για την εξυπηρέτηση των συντάξεων (Γιαννίτσης π. υπουργός του ΠΑΣΟΚ), και υποστηρίζουν πως «η πρώτη σοβαρή προσπάθεια αντιμετώπισης του ασφαλιστικού έγινε από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, δέκα χρόνια πριν – δυστυχώς όμως ο σοσιαλισμός αναίρεσε τα σχέδια της και άλλαξε τα βασικά σημεία του νόμου!». Ποιος το είπε αυτό, μα ο «σοσιαλιστής»  πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ Γ. Φλωρίδης[4]. Ξεχνούν – άραγε  άθελα τους – ότι  με το περιβόητο μόνο PSI του Ευαγ. Βενιζέλου χάθηκαν περίπου 30 δισεκατομμύρια Ευρώ; Γιατί αποκρύπτουν ότι η διαχείριση των διαχρονικών αποθεματικών όλων των ασφαλιστικών ταμείων, υπαγόταν στο κράτος, το οποίο εκμεταλλευόταν άτοκα και κατά το δοκούν και όχι πάντοτε υπέρ του κοινωνικού συνόλου; Γιατί ποτέ δεν αναζητήθηκαν ευθύνες από τους εγκάθετους των εκάστοτε κυβερνήσεων, που διοικούσαν τα ασφαλιστικά ταμεία καθ’ υπόδειξη, άλλοτε τζογάροντας σε χρηματιστηριακά προϊόντα αμφιβόλου αξιοπιστίας και άλλοτε προσφέροντας το κατάλληλο «μαξιλαράκι» στα ιδιωτικά συμφέροντα που δεκαετίες ολόκληρες λυμαίνονται τον τομέα της υγείας; Γιατί δεν αποκαλύπτονται αυτοί που ευνοούνται από την Βενζέλεια λαθροχειρία, που μέσα σε μια νύχτα και με την ανοχή συνδαιτυμόνων συνδικαλιστών, κατέλυε το ασφαλιστικό της ΔΕΗ «απαλλάσσοντας» την παράλληλα, από το «βαρίδιο» του ασφαλιστικού ( που σύμφωνα με τις πιο συντηρητικές αναλογιστικές μελέτες ανέρχονταν στα 4 δισεκατατομύρια ευρώ) [5]; Μήπως για να προετοιμάσουν το χαλί στην οριστική ληστρική επέλαση που ετοιμάζει η Ν.Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη,  αποκαλώντας το ταμείο της ΔΕΗ ως «ευαγές ίδρυμα», και για το οποίο που θα πρέπει να πάψει το δημόσιο να εκπληρώνει τις στοιχειώδεις υποχρεώσεις που είχε αναλάβει απέναντι στους εργαζόμενους της ΔΕΗ, όταν το διέλυε ο Βενιζέλος; Τελικά μήπως όλοι αυτοί, βρίσκονται διαχρονικά, σε διατεταγμένη υπηρεσία, ανεξαρτήτως της προβιάς που φοράνε; Δεν έχουν άραγε ονοματεπώνυμα όλοι αυτοί, που διαχρονικά αποδέχονται (άραγε με το αζημίωτο;) την κλιμακούμενη απαξίωση της μεγαλύτερης επιχείρησης της χώρας, την ΔΕΗ, και την τελική εκχώρηση της, μέσα από μνημονιακές δεσμεύσεις;   

Από ότι φαίνεται η επίθεση στους «λαϊκιστές», έχει συγκεκριμένους στόχους και τεράστια οικονομική βάση. Προσβλέπει να κάμψει και  τις τελευταίες αντιστάσεις, στην ληστρική επίθεση που έχουν ετοιμάσει. Θα πρέπει να γνωρίζουν όμως όλοι αυτοί που συμμετέχουν, είτε συνειδητά, είτε επικαλούμενοι ιδεολογικές «αρχές» σ’ αυτό το project, ότι η ιστορία θα τους κατατάξει ανάλογα. Όπως ανάλογα έπραξε και με τους Μακαρθιστές. Τώρα θα πει κάποιος, όσοι έχουν αποφασίσει να τα οικονομήσουν κατ’ αυτό τον τρόπο, θα καθίσουν να σκεφτούν ή να νοιαστούν τι θα πει η ιστορία; Μόνο που θα πρέπει να γνωρίζουν όλα αυτά τα φερέλπιδα αρπακτικά, ότι τελικά μόνο  ελάχιστοι τα οικονομάνε και τη νύφη την πληρώνουν πάντα οι αφελείς. Αυτοί που εργάζονται με ιδιοτέλεια, είναι ευδιάκριτοι και εύκολα αναγνωρίσιμοι. Στο χέρι των πολιτών είναι όχι μόνο να μη τους δώσουν το βήμα και τα μέσα, αλλά και  να μη τους αφήσουν να ολοκληρώσουν το έγκλημα τους… 

Χρήστος Παπαδόπουλος

---

[1] https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AF%CE%BB%CF%84%CE%BF%CE%BD_%CE%A6%CF%81%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%BC%CE%B1%CE%BD

[2] https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%B8%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82

[3] Μερκαλισμός: Ο αθέμιτος ανταγωνισμός των γερμανικών προϊόντων εντός της Ευρωζώνης και της Ε.Ε.

[4] http://www.liberal.gr/arthro/50336/apopsi/th-mauridis/oi-ebraiomasonoi-piran-ta-lefta-i-oi-suntaxiouchoi.html

[5] Το ποσόν αυτό αθροίζεται από τις ασφαλιστικές ρυθμίσεις των τελευταίων 50 χρόνων και αναφέρεται σε αναλογιστική μελέτη των εταιρειών Prudential και Wyatt. Στην πρώτη μελέτη που συντάχθηκε το 1995 και έγινε δεκτή από τη ΔΕΗ και το υπουργείο Ανάπτυξης, τα ενσωματωμένα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων ορίστηκαν σε 3,9 δισ. ευρώ. Το 2000 ανήλθαν σε 9,1 δισ. ευρώ, το 2005 σε 10,8 και το 2007, με την τελευταία ενημέρωση που έγινε με αφορμή το ασφαλιστικό, εκτιμήθηκαν σε 11,9 δισ. ευρώ.

Αναρτήθηκε: 1) http://kozanimedia.gr/?p=273880#.V0_UPFSLQdU
2) http://eordaia.org/index.php?option=com_content&view=article&id=37970:-lr-&catid=2161:2
3) http://www.vetonews.gr/eleutherovima/item/43620-oi-makarthistes-polemioi-tou-laikismoy-tou-xristou-papadopoulou
4) http://www.prlogos.gr/arthrografia/45080-oi-makarthistes-polemioi-tou-laikismoy
5) http://florineanews.blogspot.gr/2016/06/blog-post_43.html
6) http://kozani.tv/index.php/31414-%CE%BF%CE%B9-%CE%BC%CE%B1%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%B8%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AD%CF%82-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%AD%CE%BC%CE%B9%CE%BF%CE%B9-%CF%84%CE%BF%CF%85-%C2%AB%CE%BB%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%8D%C2%BB-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%87%CF%81%CE%AE%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%80%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%B4%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%85.html\
7) http://www.kozanilife.gr/2016/06/makarthistes-polemioi-laikismou-xristos-papadopoulos/
8) http://kozanews.gr/%CE%BF%CE%B9-%CE%BC%CE%B1%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%B8%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AD%CF%82-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%AD%CE%BC%CE%B9%CE%BF%CE%B9-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BB%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CE%B9%CF%83%CE%BC/
8) https://olympia.gr/2016/06/05/%CE%BF%CE%B9-%CE%BC%CE%B1%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%B8%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AD%CF%82-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%AD%CE%BC%CE%B9%CE%BF%CE%B9-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BB%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CE%B9%CF%83%CE%BC/

«Ανήκομεν εις την Δύσιν»

Το μεταπολιτευτικό δόγμα «Ανήκομεν εις την Δύσιν» (δες εδώ το video)[1]  του Κωνσταντίνου Καραμανλή, καθορίζει τις πολιτική στάση όλων των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων της χώρας. Είτε αυτές ήταν αντίθετες αρχικά μ’ αυτό (δες εδώ το video)[2], είτε στη συνέχεια εξέφραζαν τις επιφυλάξεις τους (δες εδώ το video)[3]…

Ας δούμε όμως, 40 χρόνια μετά την παραπάνω ιστορική ομιλία του Κωνσταντίνου Καραμανλή στο ελληνικό κοινοβούλιο, τι ισχύει; Πόσο η χώρα έχει ενδυναμωθεί Πολιτικά, Αμυντικά, Οικονομικά και Πολιτιστικά;

ΠΟΛΙΤΙΚΑ: Σήμερα και έχοντας χάσει πλήρως τον λογαριασμό των μνημονίων (με τις αναρίθμητες συμπληρώσεις, προσαρτήσεις κλπ), δεν υπάρχει πια κανείς Έλληνας (ακροδεξιός, δεξιός, κεντρώος, σοσιαλδημοκράτης, ποταμίσιος, αριστερός, κουμουνιστής κλπ) που να πιστεύει ότι η χώρα μας κυβερνάται από την κυβέρνηση που έχει εκλέξει. Είναι γνωστό ότι η τρόικα (χθες) ή οι θεσμοί (σήμερα) είναι αυτοί που υποδεικνύουν, εκβιάζουν, απαιτούν και σε τελική ανάλυση επιβάλουν αυτά που ψηφίζει το ελληνικό κοινοβούλιο. Τελικά αυτό ήταν το ζητούμενο ότι «πολιτικά ανήκομεν εις την Δύσιν»;

ΑΜΥΝΤΙΚΑ: Σήμερα που η χώρα έχει χάσει την πολιτική της αυτονομία. Που κατάντησε υποχείριο των δανειστών της, είναι σε θέση να ασκήσει εθνική αμυντική πολιτική; Η πρόσφατη προσφυγική κρίση, απέδειξε ότι η χώρα έχει καταντήσει στη κυριολεξία σουρωτήρι λαθρεμπόρων μεταναστών και προσφύγων. Τα σύνορα της αμφισβητούνται μονίμως από την Τουρκία. Συμφωνήθηκε στην από «κοινού» επιτήρηση τους με Τούρκους και ΝΑΤΟϊκούς. Αλήθεια υπάρχει κανείς Έλληνας (ακροδεξιός, δεξιός, κεντρώος, σοσιαλδημοκράτης, ποταμίσιος, αριστερός, κουμουνιστής κλπ) που να πιστεύει, ότι οι δανειστές που διαφεντεύουν σήμερα την χώρα, δεν την εκβιάζουν με την δημιουργία θερμών επεισοδίων ή και ακόμη με  συρρίκνωση της;  Πόσες φορές δεν ακούσαμε από τα χείλη κυβερνητικών παραγόντων ότι τα σύνορα της χώρας είναι σύνορα της Ευρώπης. Ότι τα αποθέματα πετρελαίων της χώρας, είναι και αποθέματα της Ευρώπης (δες εδώ); Κι αν για παράδειγμα ενταχθεί η Τουρκία στην Ε.Ε., τότε  τα αμφισβητούμενα από την Τουρκία αποθέματα πάλι δε θα ανήκουν στην Ευρώπη; Τελικά τα ελληνικά αποθέματα, μπορούν να προστατευθούν με τέτοιου είδους προσεγγίσεις; Πόσο θωρακίζεται η χώρα αμυντικά και εθνικά από την Ε.Ε.; Τελικά αυτό ήταν το ζητούμενο ότι «αμυντικά ανήκομεν εις την Δύσιν»;

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ: Σήμερα που η χώρα έχει περιέλθει σε ομηρία των δανειστών της, είναι δυνατόν αυτή να έχει αυτοδύναμο οικονομικό σχεδιασμό; Όταν οι απαιτήσεις για νέους δανεισμούς συνεχώς αυξάνονται. Όταν στοχευόμενα επιλέγεται η περαιτέρω  συρρίκνωση της οικονομίας, από τους δανειστές. Όταν όσο το χρέος αυξάνεται, τόσο η δυνατότητα αποπληρωμής του μειώνεται συνεχώς. Όταν το ΑΕΠ της χώρας έχει μειωθεί σε ετήσια βάση κατά 25% και πλέον. Όταν η ανεργία έχει αυξηθεί δραματικά (η μεγαλύτερη της Ε.Ε.). Όταν τα εισοδήματα των εργαζομένων και συνταξιούχων έχουν μειωθεί κατά 50% και πλέον.  Όταν η πλειοψηφία των ελεύθερων επαγγελματιών βλέπουν οι τζίροι τους να μειώνονται δραματικά, οι φόροι να αυξάνονται γεωμετρικά  και πολλοί εξ αυτών αναγκάζονται να κλείσουν τις επιχειρήσεις τους. Όταν οι αμειβόμενοι  με μπλοκάκι νέοι επιστήμονες, αποδίδουν από τα εισοδήματα που λαμβάνουν το 70% περίπου στο δημόσιο. Όταν από το παραγόμενο ΑΕΠ, μόλις τα 30% περίπου ανακυκλώνεται στην πραγματική οικονομία, ενώ το άλλο  το παίρνουν οι δανειστές. Αλήθεια υπάρχει κανείς Έλληνας (ακροδεξιός, δεξιός, κεντρώος, σοσιαλδημοκράτης, ποταμίσιος, αριστερός, κουμουνιστής κλπ) που να πιστεύει ότι η ακολουθούμενη οικονομική πολιτική, ή όπως αλλιώς  ονομάζεται από  τους δανειστές και τους ντόπιους συνοδοιπόρους οικονομική μεταρρύθμιση, μπορεί να βγάλει την χώρα έξω από τον βούρκο που την έχουν ρίξει;  Τελικά αυτό ήταν το ζητούμενο ότι «οικονομικά ανήκομεν εις την Δύσιν»;

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΑ: Η Ευρώπη των κλειστών συνόρων, με  κυβερνήσεις που διακατέχονται από ξενοφοβία. Η έξαρση των ρατσιστικών διαφορών μέσα στον πυρήνα της Ε.Ε. Οι αποφάσεις των Ευρωπαϊκών οργάνων, το μόνο κριτήριο που λαμβάνουν υπόψη τους, είναι η οικονομικότητα τους. Η κοινωνική πολιτική, η αλληλεγγύη, η μείωση του χάσματος ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς, η εξάλειψη της φτώχιας κ.α., δεν περιλαμβάνονται στην ατζέντα των συνεδριάσεων τους.  Η κοινωνικότητα να έχει υποκατασταθεί από τα δίκτυα «κοινωνικής δικτύωσης». Τα πολιτιστικά στερεότυπα κάθε λαού να έχουν ισοπεδωθεί από την παγκόσμια βιομηχανία του λεγόμενου «life style». Μέσα σ’ ένα τέτοιο περιβάλλον η παγκόσμια βιομηχανία θεάματος δεν κρύβει τη διάθεση της να διαβρώσει την πολιτιστική εξέλιξη κάθε χώρας, επιβάλλοντας πολιτιστικά στερεότυπα όπως:  «x factor Greece», «the voice greece», «Hot Seat», «CELEBRITY GAME NIGHT». Οι τηλεοπτικοί και ραδιοφωνικοί σταθμοί, ιδίως αυτοί με πανελλαδική εμβέλεια, δε κρύβουν την αποστροφή τους σε κάθε τι που θυμίζει Ελλάδα, ελληνική γλώσσα κλπ.  Υπάρχουν παρουσιαστές ή δημοσιογράφοι που δε διστάζουν να χρησιμοποιούν αγγλόφωνες λέξεις που έχουν όμως προέλευση ελληνική. Οι περισσότερες εκπομπές για να θεωρηθούν , όπως συνηθίζεται, «in» χρησιμοποιούν ξένους τίτλους: «Jenny Jenny», «My Life» κλπ. Ευτυχώς που υπάρχει και η δημόσια Ραδιοτηλεόραση και αντιστέκεται κάπως απέναντι σ’ αυτή την άκριτη ξενολαγνεία… Σε μια ομόσπονδη Ευρώπη των 25 και πλέον γλωσσών, με ακόμη περισσότερες διαλέκτους και ιδιώματα, η πολιτιστική βιομηχανία απαιτεί κοινή γλώσσα. Άλλως είναι υψηλό το κόστος των παρεχόμενων προϊόντων της. Να γιατί «πεφωτισμένοι»  σύγχρονοι πολιτικοί ταγοί επιδιώκουν την καθιέρωση διπλής κοινής επίσημης γλώσσας σε κάθε χώρα μέλος. Αλήθεια υπάρχει κανείς Έλληνας (ακροδεξιός, δεξιός, κεντρώος, σοσιαλδημοκράτης, ποταμίσιος, αριστερός, κουμουνιστής κλπ) που να πιστεύει , ότι τα οικονομικά μεγαθήρια που δραστηριοποιούνται στον τομέα του θεάματος και του πολιτισμού, επιδιώκουν παράλληλα και την ανάπτυξη των ιδιαίτερων πολιτιστικών αξιών κάθε λαού χωριστά; Τελικά αυτό ήταν το ζητούμενο ότι «πολιτισμικά ανήκομεν εις την Δύσιν»;

Η σύγχρονη κοινωνική ζωή της Ελλάδας έχει αναρίθμητα παραδείγματα πολιτικού, οικονομικού, αμυντικού και πολιτισμικού εκμαυλισμού. Η παράθεση τους και μόνο θα απαιτούσε τόνους χαρτιού και μελάνης… Άλλωστε δεν είναι αυτό το ζητούμενο.  Εξάλλου ένα κράτος, μπορεί να θεωρηθεί εθνικά κυρίαρχο, μόνο όταν η κατάρτιση και η χρηματοδότηση των δαπανών, αλλά και ο προσδιορισμός  των πηγών εσόδων του προϋπολογισμού του δεν εξαρτάται από άλλους. Όταν συμβαίνει το αντίθετο, τότε δεν πρόκειται για κυρίαρχο κράτος αλλά για αποικία. 

Είναι ανάγκη, ως πολίτες αλλά και ως χώρα συνολικά, να ελέγχουμε σε τακτά χρονικά διαστήματα την πορεία μας. Να παρατηρούμε αν ο δρόμος που ακολουθούμε είναι αυτός που επιλέξαμε. Άλλως θα πρέπει να προβούμε σε διόρθωση. Να αναπροσανατολιστούμε εκ νέου. Μας λένε ότι αυτό είναι δύσκολο, ότι έχει κόστος, ότι θα χάσουμε περισσότερα απ’ αυτά που αναμένουμε να κερδίσουμε… Έτσι επιβάλλεται να ξεχάσουμε τον δρόμο που αρχικά επιλέξαμε και να ακολουθήσουμε τον δρόμο που αυτοί μας ετοίμασαν και μας προτείνουν. Χωρίς να οριοθετούμαστε από  την κοινή βούληση και συλλογική θέληση μας, αλλά από τις αναγκαιότητες που εμφανίζουν και προτάσσουν  κάθε φορά τα συμφέροντα των οικονομικών μεγαθηρίων,  που ελέω  της παγκοσμιοποίησης αλωνίζουν τον πλανήτη.

Χρήστος Παπαδόπουλος

---

[1] https://www.youtube.com/watch?v=wi75X_IGWoo

[2] https://www.youtube.com/watch?v=RQ9-MHR7Zjc

[3] https://www.youtube.com/watch?v=_R9xwXcyXok


Αναρτήθηκε:1. http://www.prlogos.gr/arthrografia/44368-anikomen-eis-tin-dysin 
2. http://www.vetonews.gr/eleutherovima/item/43458-anikomen-eis-tin-dysin-tou-xristou-papadopoulou 
3. http://eordaia.org/index.php?option=com_content&view=article&id=37621:l---r----&catid=2143:17
4. http://florineanews.blogspot.gr/2016/05/blog-post_48.html
5. http://kozanimedia.gr/?p=271474#.Vzri21SLQdU
6. http://kozani.tv/index.php/30881-%C2%AB%CE%B1%CE%BD%CE%AE%CE%BA%CE%BF%CE%BC%CE%B5%CE%BD-%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B4%CF%8D%CF%83%CE%B9%CE%BD%C2%BB-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%87%CF%81%CE%AE%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%80%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%B4%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%85.html

Τα παράδοξα της σύγχρονης τραγωδίας

1ο παράδοξο: Τα θύματα, από τους μακροχρόνιους πολέμους και εμφύλιους που έχει υποδαυλίσει η αναπτυγμένη «δημοκρατική» Δύση στις χώρες του Μεγάλου Μαγκρέμπ και της Μέσης Ανατολής, προστρέχουν στους θύτες τους για προστασία.

2ο παράδοξο: Η χώρα μας διαθέτει το μεγαλύτερο ποσοστό του ΑΕΠ, από τις χώρες της Ε.Ε., για στρατιωτικές δαπάνες και τα σύνορα μας έχουν γίνει σουρωτήρι από τους λαθρέμπορους ψυχών, της Τουρκίας.
3ο παράδοξο: Η Τουρκία που αποδεδειγμένα σιγοντάρει τους τζιχαντιστές, που εθελοτυφλεί μπροστά στους λαθρέμπορους που εκμεταλλεύονται τους κάθε είδους μετανάστες και πρόσφυγες, που άνοιξε το διάδρομο προς τη Δύση για κάθε τυφλό εκδικητή ή τρομοκράτη, έγινε τώρα ο προνομιακός συνομιλητής της Ε.Ε. και μάλιστα με το αζημίωτο…
4ο παράδοξο: Οι φανατικοί μέχρι χθες θιασώτες της ενοποιημένης Ευρώπης, μεταλλάχθηκαν μέσα σε σύντομο χρόνο σε ακραίους ρατσιστές. Στα ανοιχτά σύνορα του χθες, ύψωσαν φράχτες για να «προστατέψουν» τον ξενοφοβικό φασισμό τους.
5ο παράδοξο: Η ανάπτυξη να συνδέεται με πολέμους, διωγμούς, ξεριζωμούς από τις εστίες, με αλλεπάλληλες οικονομικές αφαιμάξεις των λαών.
Ο ορυμαγδός της «πληροφόρησης» έχει σαστίσει τους πολίτες. Τους παγκόσμιους πολίτες. Τους πολίτες που νιώθουν να αλλάζει η ζωή τους, γιατί κάποιοι επέλεξαν να εξαπολύσουν τον «δημοκρατικό» τους πόλεμο μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά. Οι «αλήθειες» που προβάλλονται από τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας και τους κυβερνητικούς προπαγανδιστές, περισσότερο συσκοτίζουν παρά αποκαλύπτουν την αλήθεια.
Ποια είναι όμως η αλήθεια; Ποιος την ξέρει; Κι αν την ξέρει, γιατί δε μας την λέει; Κι αν μας την πει, πόσο πιστευτός μπορεί να γίνει; Και σε τελική ανάλυση η αποκάλυψη της, πόσο μπορεί να συμβάλει στο να αλλάξουν τα πράγματα, να βελτιώσουν τις ζωές των ανθρώπων;
Η αλήθεια, όσο και παράξενο αν φαίνεται, κρύβεται μέσα μας. Μπορούμε να την δούμε, να την αποκαλύψουμε, μόνο αν μπορέσουμε και εξηγήσουμε τις αντιφάσεις, που συνυπάρχουν μέσα στα διαδραματιζόμενα. Εργαλεία και οδηγός, οι αξίες που έχει ο κάθε άνθρωπος. Όπως αυτές δόθηκαν στον καθένα ανάλογα με τη διαδρομή που είχε, στην οικογένεια, στο κοινωνικό του περιβάλλον κλπ.
Ποιος είπε ότι η ανθρωπότητα έκλεισε τους λογαριασμούς της με τον φασισμό. Όσο υπάρχει φόβος και όσο κάποιοι τον επιλέγουν ως δύναμη επιβολής και άσκησης εξουσίας, αυτός θα υπάρχει. Άλλοτε επιδεικνύοντας άμεσα το αποτρόπαιο πρόσωπο και άλλοτε να βρίσκεται εν υπνώσει ή να είναι καλυμμένος από δημοκρατικοφανή φερετζέ. Πόσο πίσω γυρίζει ο άνθρωπος όταν προστρέχει προς αυτόν που τον φοβίζει για να επιζητήσει την εύνοια ή τον οίκτο του; Μήπως στις αρχέγονες εκείνες εποχές, όπου ο άνθρωπος θεοποιούσε ότι τον φόβιζε (κεραυνούς, ανέμους κλπ) και τους εξευμένιζε με κάθε είδους θυσίες και λατρείες;
Η έννοια του εθνικού κράτους, που πάνω σ’ αυτή, πάτησαν οι έμποροι των οπλικών συστημάτων και φόρτωσαν τους λαούς με δυσβάστακτες δαπάνες, αποδεικνύεται σήμερα ότι ήταν μια μεγάλη απάτη. Ένα τσούρμο λαθρέμπορων και σύγχρονων πειρατών όχι μόνο παραβιάζουν με ευκολία τα εθνικά σύνορα, αλλά δε διστάζουν να χλευάσουν και τη μεγαλύτερη στρατιωτική δύναμη, το ΝΑΤΟ. Αλήθεια κατ’ αυτή την έννοια, πόσο ασφαλής μπορεί να νιώσει κανείς μέσα στα εθνικά του σύνορα;
Αυτοί που άμεσα και τυχοδιωκτικά εμπλέκονται σε πολέμους και δημιουργούν διαδρόμους για την ανάπτυξη του λαθρεμπορίου, γίνονται οι προνομιακοί συνομιλητές με τον κατ’ ευφημισμό ανεπτυγμένο κόσμο. Αναδεικνύονται ως το κλειδί που μπορεί να απαλλάξει τον δυτικό κόσμο από την ντροπή των κλειστών συνόρων και των ρατσιστικών διακρίσεων και όχι φυσικά ανέξοδα.
Η υπέρβαση, από τη συνεχιζόμενη και πολλές φορές εντεινόμενη παγκόσμια οικονομική κρίση, επιχειρείται και συντελείται σε βάρος των απλών ανθρώπων. Η αύξηση της κερδοφορίας του παγκοσμιοποιημένου κεφαλαίου, απαιτεί φτηνά και εξαθλιωμένα νέα χέρια. Οι κάθε είδους πρόσφυγες και οικονομικοί μετανάστες, αποτελούν την πρώτη ύλη για την εξεύρεση αυτών των χεριών. Οι υπόλοιποι θα αντιμετωπίσουν απλά τον κυνισμό τους…
Η αλήθεια, όσο και υποκειμενικά είναι τα κριτήρια με τα οποία προσεγγίζεται, δεν πρέπει να στερείται ορισμένων παραδοχών που χαρακτηρίζουν τον ανθρώπινο πολιτισμό. Πλευρές της ανθρώπινης φύσης που τον οδηγούν πίσω στην βαρβαρότητα, πρέπει να απομονώνονται και να βρίσκονται υπό διαρκή διωγμό με επιχειρήματα και παραδείγματα ζωής. Όταν κατορθώσουμε να προσεγγίσουμε την αλήθεια μέσα από την επίλυση των κάθε είδους αντιφάσεων, τότε μόνο μπορούμε να παίρνουμε τις σωστές αποφάσεις και να οδηγούμε την ανθρωπότητα προς τα εμπρός. Η συλλογική αλήθεια δεν μπορεί παρά να επέλθει μόνο μέσα από την ατομική αλήθεια του καθενός μας.

Χρήστος Παπαδόπουλος

Αναρτήθηκε: 1) http://www.prlogos.gr/arthrografia/41506-2016-03-11-09-43-30 

2) http://eordaia.org/index.php?option=com_content&view=article&id=36409:2016-03-11-12-50-42&catid=2074:11

3) http://kozani.tv/index.php/28848-%CF%84%CE%B1-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%AC%CE%B4%CE%BF%CE%BE%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%83%CF%8D%CE%B3%CF%87%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%B7%CF%82-%CF%84%CF%81%CE%B1%CE%B3%CF%89%CE%B4%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%80%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%B4%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%85-%CF%87%CF%81%CE%AE%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%85.html

4) http://florineanews.blogspot.gr/2016/03/blog-post_514.html

5) http://olympia.gr/2016/03/11/%CF%84%CE%B1-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%AC%CE%B4%CE%BF%CE%BE%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%83%CF%8D%CE%B3%CF%87%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%B7%CF%82-%CF%84%CF%81%CE%B1%CE%B3%CF%89%CE%B4%CE%AF%CE%B1%CF%82/